z powrotem Drogi czytelniku! Znajduje się w Internecie wiele różnych rzeczy i dobrych i złych. Na tej stronie chciałbym umieścić treści, które tam znalazłem i które wpisują się w Obraz Jezusa Miłosiernego i Orędzie podane światu przez świętą siostrę Faustynę. Może nie wszystko wyda ci się w pełni odpowiadające temu, co już wiesz o Jezusie Chrystusie według nauki Kościoła. Człowiek, który umieszcza te treści w internecie, moim zdaniem, zasługuje na uwagę ze strony wszystkich, którzy zajmują się Pismem Swiętym, chociaż może wydawać się zbyt radykalny w swoich wypowiedziach. Niech Duch Swięty oświeca nas, gdy czytamy i rozważamy z nim Słowo Boże o naszym Odkupieniu. ks.Kazimierz Kuczaj SChr

Chcemy rozważać Ewangelię Odkupienia,to znaczy

“ewangelię Wody i Ducha” w zgodzie z Pismem Świętym.

Wielu z Was na pewno nie zna ewangelii ponownego narodzenia z wody i Ducha.

Krzyż Jezusa nie miałby tak wielkiego znaczenia, gdyby Jezus nie został ochrzczony.

I właśnie dlatego trzeba nam zacząć od rozważenia prawdy o Jego Chrzcie.

Moim celem jest jasne i klarowne wyrażenie wszystkich tych treści, ponieważ

chciałbym, byście wszyscy zostali pobłogosławieni ewangelią wody (Chrzest Jezusa) i

Ducha. Pragnę to powtarzać wielokrotnie.Chciałbym, żebyście wszyscy uwierzyli w ewangelię Jego Chrztu i Krzyża, po to

byście wszyscy zostali zbawieni od grzechu. Jestem pewien, że te kazania powiodą Was

drogą do ponownego narodzenia.

MUSIMY NARODZIĆ SIĘ PONOWNIE

Z WODY I DUCHA.

Gdy, na początku czasu, Bóg stworzył Niebo i

Ziemię, stworzył też światy wieczne, Niebo i Piekło.

Stworzył również człowieka na swoje podobieństwo.

Ale, ponieważ pierwszy człowiek, Adam, zgrzeszył

przed Bogiem, człowiek musiał umrzeć. “A jak

postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd”

(List do Hebrajczyków 9:27).

Śmierć naszych ciał jest przejściem w życie wieczne.

Ten, który jest bez grzechu wkroczy w świat wieczny i

będzie się po wieki cieszył tym, że jest dzieckiem Boga,

a grzesznicy zostaną wrzuceni do “jeziora ognia i

siarki” (Objawienie św. Jana 20:10) i będą torturowani

dzień i noc po wsze czasy.

Dlatego wszyscy ludzie muszą narodzić się po raz

drugi. Musimy narodzić się ponownie poprzez nasz

wiarę, musimy dostąpić odkupienia i stać się

sprawiedliwymi. Bo tylko wtedy możemy wejść do

wiecznego Królestwa Niebieskiego. Biblia mówi, że

“Jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może

wejść do Królestwa Bożego” (Ewangelia według św.

Jana 3:5). “Ponowne narodzenie się z wody i Ducha”

jest jedynym sposobem wejścia do wiecznego

królestwa niebieskiego.

Więc czym jest “woda” i “Duch”, które pozwalają

nam narodzić się ponownie? “Woda” w Biblii

oznacza “chrzest Jezusa.”

Dlaczego Jezus, który jest Bogiem, został

ochrzczony przez Jana Chrzciciela? Czy miało to

pokazać Jego pokorę? Czy miało to oznaczać, że jest

Mesjaszem? Nie.

Kiedy Jezus został ochrzczony przez Jana Chrzciciela

przez “położenie obu swoich rąk na głowie” (Trzecia

Księga Mojżeszowa 16:21), to było “dzieło

usprawiedliwienia jednego” (List św. Pawła do

Rzymian 5:18), które zmyło wszelkie grzechy ludzkości.

W Starym Testamencie Bóg dał Izraelowi

miłościwe prawo odkupienia, więc w Dzień

Pojednania wszystkie grzechy Izraela popełnione w

danym roku zostają zmazane przez arcykapłana

Aarona, który kładzie swe ręce na łbach kozłów

ofiarnych i przekazuje im wszystkie grzechy.

To były słowa objawienia, które przepowiedziały, że

nadejdzie dzień wiecznego ofiarowania. Odsłoniło to

prawdę, iż wszystkie grzechy człowieka zostaną

przekazane Jezusowi, który nadejdzie w ciele człowieka

zgodnie z wolą Ojca swego. Jezus został ochrzczony

przez Jana Chrzciciela, który był potomkiem Aarona i

przedstawicielem całego rodu ludzkiego.

Jezus powiedział w czasie chrztu “Ustąp teraz,

albowiem godzi się nam wypełnić wszelką

sprawiedliwość” (Ewangelia według św. Mateusza 3:15).

Oznacza to, że wraz z położeniem dłoni, wszystkie

grzechy przeszły na Jezusa, a sprawiedliwość wszystkich

ludzi została wypełniona. “Sprawiedliwość”, po grecku

“dikaiosune”, oznacza tu “być prawym, sprawiedliwym

w charakterze i uczynkach.”

Poprzez swój chrzest Jezus wypełni

sprawiedliwość dla wszystkich, równo i właściwie.

Ponieważ Jezus wziął na siebie wszystkie grzechy,

następnego dnia Jan Chrzciciel stwierdził “Oto

Baranek Boży, który gładzi grzechy świata”

(Ewangelia według św. Jana 1:29).

Obarczony wszystkimi grzechami rodu ludzkiego

Jezus kroczył w kierunku krzyża. I, poprzez chrzest,

wziął na siebie winę za grzechy. Umarł na krzyżu

mówiąc “Wykonało się!” (Ewangelia według św.

Jana 19:30). Wziął na siebie wszystkie nasze grzechy

i został za nie osądzony.

CHRZEST JEZUSA JEST

OBRAZEM ZBAWIENIA.

Dlatego bez “wiary w chrzest Jezusa” nie możemy

zostać zbawieni. Właśnie dlatego Apostoł Piotr

powiedział o wodzie, że “ona jest obrazem chrztu, który

teraz i was zbawia” (Pierwszy List św. Piotra 3: 21).

Dzisiaj większość ludzi, którzy wierzą w Jezusa,

nie wierzy w chrzest Jezusa. Wierzą tylko w Jego

śmierć na krzyżu. Czy zbawi to grzeszników? Czy

możemy dostać odkupienie, jeśli wierzymy tylko w

krew Jezusa? Czy to nas odkupi?

Nie. Nie możemy dostać odkupienia przed

Bogiem tylko dlatego, że wierzymy w śmierć

Chrystusa na krzyżu.

Kiedy lud Izraela składał ofiary pokutne w

czasach Starego Testamentu, nie było przyjęte

składanie ich (zabijanie) bez uprzedniego położenia

rąk na łbach tych zwierząt. Innymi słowy, nie byłoby

właściwe złożenie ofiary bez uprzedniego złożenia

grzechów na jej łbie. I dlatego nie jest rzeczą

prawidłową i odpowiednią, jeśli wierzymy w Krzyż

Jezusa, a nie wierzymy w Jego chrzest.

Dlatego Apostoł Piotr powiedział, że woda “jest

obrazem chrztu, który teraz i was zbawia, a jest nie

pozbyciem się cielesnego brudu, lecz prośbą do Boga

o dobre sumienie przez zmartwychwstanie Jezusa

Chrystusa” (Pierwszy List św. Piotra 3: 21).

Tak jak ludzie, którzy nie wierzyli w “wielką wodę”

(potop) w czasach Noego, zostali unicestwieni, tak ci,

którzy teraz nie wierzą w “wodę”, “chrzest Jezusa”

zostaną z pewnością zniszczeni.

Całkowita, pełna wiara, która doprowadzi nas do

prawdziwego zbawienia jest wiarą w to, że “on jest

tym, który przyszedł przez wodę i krew, Jezus

Chrystus” (Pierwszy list św. Jana 5:6). Powinniśmy

wierzyć i w chrzest i w krzyż Jezusa Chrystusa.

Dlatego Apostoł Jan powiedział, że prawdziwa

wiara to jest wiara w “Ducha, wodę, i krew”

(Pierwszy list św. Jana 5:8).

I to jest właśnie prawdziwa wiara. “Jezus sam jest

Bogiem i przyszedł w ciele człowieka za sprawą

Ducha Świętego i poprzez ciało Marii Dziewicy.

Przez swój chrzest w Jordanie z rąk Jana Chrzciciela,

przedstawiciela całego rodu ludzkiego, zabrał

wszystkie grzechy świata. I wziął Jezus grzechy

wszystkich ludzi na siebie i został za nie osądzony.” I

dlatego ewangelia niegdy nie będzie pełna bez

“chrztu Jezusa” i “wody.” I nie ma znaczenia siła

wiary w Jezusa, ponieważ bez wiary w wodę i Ducha

nikt nigdy nie osiągnie zbawienia wiecznego.

Po tym jak Jezus zmartwychwstał i wstąpił do

Nieba, apostołowie głosili “ewangelię wody i krwi.”

Jeśli uważnie przeczytamy Nowy Testament,

zobaczymy, że nie tylko pisarze Biblii, ale i wszyscy

apostołowie oraz ci, którzy poświęcili się pracom dla

wczesnego Kościoła Chrześcijańskiego, włączając

apostołów Pawła, Piotra i Jana, wszyscy oni głosili

“ewangelię wody i krwi.”

W międzyczasie siły zła zaczęły szukać

sposobów, mających na celu zmianę ewangelii i

odebranie Kościołowi siły życia. Od czasu Edyktu

Mediolańskiego z 313 roku, Kościół popadł w

pułapkę diabła. Siły polityczne Imperium

Rzymskiego w zamian za uznanie chrześcijaństwa

jako religii państwowej, były w stanie zachować

stabilność polityczną.

I poprzez to, że “każdy kto wejdzie do Kościoła

zostanie ochrzczony”, Imperium Rzymskiemu udało

się zjednoczyć różnorodne nacje z wielu kolonii.

W rezultacie okoliczności te sprawiły, że

deklamowanie Wyznania Wiary Apostołów stało się

podstawą nauczania religii. Z tego powodu, “ewangelia

zgodna z Biblią”, czyli “ewangelia wody i Ducha” (która

dała nam “moc, Ducha Świętego i wielką siłę

przekonywania” (Pierwszy list św. Pawła do

Tesaloniczan 1:5))była mniej głoszona. Tak jak diabeł planował

ewangelia, która nie pozwalała na ponowne

narodziny, zaczęła rozprzestrzeniać się po całym świecie.

Przez tysiąc lat po Edykcie Mediolańskim ciemne

wieki chrześcijaństwa zapanowały w całej Europie. W

wielu krajach, co prawda, zaistniały ruchy

reformatorskie, nawołujące ludzi do powrotu do “Słowa,

Łaski i Wiary”, ale żaden z tych ruchów nie odnalazł

prawdziwej ewangelii, “ewangelii wody i krwi.”

Szczęśliwie prawdziwa ewangelia przetrwała,

zachowana rękoma tych, którzy już od czasów

apostołów szli jej ścieżką. I tak jak strumień, który

najpierw wsiąka w ziemię, a potem wytryskuje gdzieś na

nizinach, tak samo i prawdziwa ewangelia wypłynęła po

to, by rozprzestrzenić się po całym świecie.

Ewangelia Odkupienia, która

naucza ewangelii chrztu i krwi Jezusa tak jak to

zostało opisane w Biblii, ewangelii, która opowiada

nam, że to On poprzez chrzest oczyścił nas z grzechu

i poprzez swą śmierć na Krzyżu został za grzechy

osądzony, będzie więc tematem naszych spotkań w

sposób bardziej przejrzysty i wiarygodny.

W obecnych czasach, kiedy wszystko można

znaleźć w Internecie zadałem sobie wiele trudu, aby

znaleźć jakieś pokrewne dusze, które głosiłyby

ewangelię zgodnie z Biblią, które znałyby tajemnicę

chrztu Jezusa i nauczały o niej.

Kiedy powódź zaleje cały świat, wszędzie będzie

mnóstwo wody, lecz woda ta nie będzie nadawała się

do picia. Podobnie jest z głoszącymi ewangelię. Jest

wielu tak zwanych “sług Bożych”, którzy nauczają

fałszywej ewangelii, ale mało jest takich, kto mógłby

nam dać prawdziwe życie.

Samarytanka, która codziennie piła ze źródła

jakubowego, nie mogła ugasić pragnienia, ale gdy

napiła się wody Jezusa, dostąpiła życia wiecznego i

tym samym od razu i na zawsze ugasiła pragnienie.

W naszych spostaniach będzie dużo “wody Jezusa.”

Ktokolwiek napije się jej, na zawsze zostanie

zbawiony od grzechu. Nigdy więcej nie wpadnie w

pułapkę grzechu, raczej jego woda pomoże ugasić

pragnienie innych dusz.

ZOSTAŃMY PRACOWNIKAMI BOGA

I SWIADKAMI EWANGELII BOZEJ.

Żyjemy w okresie bliskim końcu świata. Jest to

czas, kiedy wszystkie nieokiełznane i rozpasane

ludzkie grzechy galopują po świecie i wołają o

sprawiedliwy wyrok Boga. Naukowcy stworzyli

genetyczną Dolly, a ludzie są gotowi na przyjęcie

genetycznie wyprodukowanego człowieka.

Teraz budujemy nową Wieżę Babel. Ostatni raz,

kiedy człowiek próbował to osiągnąć, Bóg pomieszał

ludziom języki i przez to rozproszył ich po całym

świecie. Teraz bez miłosierdzia Bożego, Siedem

Wielkich Plag oraz Sąd Boży spotka te dusze, które

nie narodziły się ponownie.

Dlatego modlę się o to i zachęcam cię do

wzięcia udziału w tych konferencjach. Modlę się o to,

abyś “narodził się ponownie z wody i Ducha.” Trzeba nam nauczyć się

ewangelii Odkupienia dokładnie tak jak jest

opisana w Biblii. I dlatego, jak zostało powiedziane:

“Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie

uczniami moimi będziecie i poznacie prawdę, a prawda

was wyswobodzi” (Ewangelia według św. Jana 8:31-32).

Obyśmy poznali słowa prawdy i zostali

uwolnieni od grzechu i śmierci. Obyśmy zostali odkupieni

i w Nim osiągnęli życie wieczne.

Razem pracujmy dla Ojca Niebieskiego, aby zbawić dusze Jego

ludu, poprzez propagowanie “ewangelii wody i

krwi.” Mam nadzieję, że prawdziwa ewangelia

zabłyśnie i wzmocni nas we wspólnej pracy, pracy

mającej na celu bycia pomocnikami Kościoła w wierze

w słowa prawdy.

“Twoi ludzie odbudują prastare gruzy, podźwigniesz

fundamenty poprzednich pokoleń i nazwą cię

naprawiaczem wyłomów, odnowicielem, aby w nich

można było mieszkać” (Księga Izajasza 58:12).

Wielu z was na pewno nie zna ewangelii

ponownego narodzenia z wody i Ducha. Dlatego

położyłem duży nacisk na ewangelię chrztu Jezusa w

tej konferencji.

Krzyż Jezusa nie miałby tak wielkiego znaczenia

gdyby Jezus nie został ochrzczony. I właśnie dlatego ten Obraz Jezusa

dany przez Niego samego św. siostrze Faustynie, będzie nam towarzyszył.

Moim celem jest jasne i klarowne wyrażenie

wszystkich treści tego obrazu, ponieważ chciałbym, byście wszyscy

zostali pobłogosławieni ewangelią wody (Chrzest Jezusa) i

Ducha. Pragnę to powtarzać wielokrotnie.

Chciałbym, żebyście wszyscy uwierzyli w ewangelię

Jego chrztu i krzyża po to, byście wszyscy zostali

zbawieni od grzechu. Jestem pewien, że te konferencje

powiodą Was drogą do ponownego narodzenia.

1. Aby dostąpić odkupienia, najpierw musimy dowiedzieć

się o naszych grzechach

<Ewangelia według św. Marka 7:20-23>

“Mówił bowiem: To, co wychodzi z człowieka,

to kala człowieka. Albowiem z wnętrza, z serca

ludzkiego pochodzą złe myśli, wszeteczeństwa,

kradzieże, morderstwa, cudzołóstwo, chciwość,

złość, podstęp, lubieżność, zawiść, bluźnierstwo,

pycha, głupota; Wszystko to złe pochodzi z

wewnątrz i kala człowieka.”

Na początku chciałbym sprecyzować czym jest

grzech. Są grzechy zdefiniowane przez Boga i są

grzechy zdefiniowane przez człowieka. Po grecku

grzech oznacza “zboczenie, ominięcie znaku”.

Oznacza to popełnienie błędu. Grzechem jest nie

zastosowanie się do zasad Boga. Najpierw

przyjrzyjmy się czym jest grzech zdefiniowany przez

człowieka.

Czym jest grzech?

Grzech jest nie zastosowaniem

się do zasad Boga.

Oceniamy grzech w zależności od naszego

sumienia. Innymi słowy, dany uczynek jest oceniany

w zależności od czyjegoś pochodzenia, serca i

sumienia. Nawet jeśli nie stanowi złamania

przykazań Bożych.

Jest to oceniane przez każdego osobno. Dlatego

każdy przypadek jest rozpatrywany w zależności od

norm danej osoby. I dlatego Bóg dał prawo boskie dziesięciu przykazań i 613

artykułów, które mają nam służyć jako normy.

Jest też jak wiemy:

prawo cywilne i ludzkie sumienie a moralność, normy społeczne.

Nie powinniśmy ustalać tych norm na

podstawie tylko naszego sumienia.

Grzech zdefiniowany w naszym sumieniu nie jest

grzechem zdefiniowanym przez Boga. Dlatego nie

powinniśmy słuchać tylko naszych sumień, powinniśmy

raczej polegać na prawach boskich.

Każdy z nas wie czym jest grzech. Niektórzy

myślą, że są to ich słabe strony, dla innych jest to

wypaczony charakter.

W Korei, na przykład, ludzie uważają za swój

obowiązek sadzenie trawy na grobach rodziców,

regularne jej przycinanie i dbanie o groby aż do

śmierci. Podam też inny przykład: pewne

prymitywne plemię na Nowej Gwinei oddaje

szacunek zmarłym w zupełnie inny sposób. Wspólnie

spożywają ciało zmarłego. (Nie jestem pewien czy

gotują je przed jedzeniem.) Ma to uchronić ciało

przed insektami. Przykłady te ilustrują fakt, że

ludzkie wyobrażenia grzechu mogą się bardzo różnić.

Biblia mówi nam, że grzechem jest nie stosowanie

się do rozkazów Boga. “Przykazania Boże

zaniedbujecie, a ludzkiej nauki się trzymacie. I mówił im:

Chytrze uchylacie przykazania Boże, aby naukę swoją

zachować” (Ewangelia według św. Marka 7:8-9). Bóg

nie dba o to jak wyglądamy na zewnątrz. On zagląda

głęboko w nasze serca.

Co jest najcięższym

grzechem?

Lekceważenie słów Boga.

Pozwól mi wyjaśnić, czym jest grzech przed

Bogiem. Jest to zaniedbanie stosowania się do Jego

woli. Bóg powiedział, że grzechem jest żyć jak

Faryzeusze, którzy odrzucili Boże przykazania i

przykładali większą wagę do tradycyjnych nauk.

Jezus uważał ich za hipokrytów, obłudników.

“W którego Boga wierzysz? Czy naprawdę czcisz

Mnie i szanujesz? Chwalisz się Moim imieniem, ale

czy naprawdę masz dla Mnie szacunek?” Ludzie

zazwyczaj patrzą tylko na powierzchnię, a lekceważą

Jego Słowo. A to jest grzech przed Nim.

Najcięższym grzechem jest lekceważenie Jego

Słowa. Czy zdajesz sobie z tego sprawę? To jest

najpoważniejszy z grzechów.

Nasze słabości są jedynie drobnymi

wykroczeniami. Błędy i pomyłki, które popełniamy

wynikają z naszych niedoskonałości, ale nie są one

głównymi grzechami, lecz tylko wykroczeniami. Bóg

odróżnia grzech od drobnych wykroczeń i wad. Ci,

którzy lekceważą Jego słowa są grzesznikami, nawet

jeśli są bez wad. Są oni wielkimi grzesznikami przed

Bogiem. Właśnie dlatego Jezus upomniał

Faryzeuszy.

W Pięcioksięgu od Genesis do Deuteronomium

jest wiele przykazań co mamy robić, a czego nie. Są

to słowa Boga, Jego przykazania. Możemy nie

akceptować ich w całości, albo możemy nie być w

stanie ich wszystkich przestrzegać, ale powinniśmy

uznać je za Jego przykazania. On dał je nam na

samym początku i powinniśmy zaakceptawać je

takimi jakie są.

“Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.”

(Pierwsza Księga Mojżeszowa 1:1) Potem

powiedział “Niech stanie się światłość. I stała się

światłość.” (Pierwsza Księga Mojżeszowa 1:3) On

stworzył wszystko. I On ustanowił Prawo.

“A słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród

nas.” (Ewangelia według św. Jana 1:14) W jaki więc

sposób Bóg nam się ukazuje? Ukazuje nam się przez

przykazania. Bóg jest słowem i objawia nam się w

przykazaniach. Bóg jest Duchem. A jak nazywa się

Biblię? Nazywa się ją “Słowem Bożym.”

Powiedziane jest, że “Każdy bowiem, kto prosi,

otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a kto kołacze, temu

otworzą.” Jest 613 artykułów Jego Prawa. Rób to, a

nie rób tego, szanuj rodziców, itp.

W Trzeciej Księdze Mojżeszowej powiedziane jest,

że kobiety muszą robić to i to, a mężczyźni tak i tak, są

też rady co robić, gdy zwierzę domowe wpadnie do

rowu. Jest tam 613 artykułów tego rodzaju.

Ponieważ nie są to słowa wypowiedziane przez

człowieka, musimy je wielokrotnie przemyśleć.

Powinniśmy być posłuszni Bogu i nawet jeśli nie

jesteśmy w stanie przestrzegać wszystkich Jego

przykazań, powinniśmy przynajmniej wszystkie je uznać.

Czy jest choć jedno słowo Boga, które nie jest

słuszne? Faryzeusze odrzucili Jego przykazania i

ludzkie tradycje wynieśli ponad Jego przykazania.

Przywiązywali większą wagę do słów starszych niż

do słów Boga. Tak było, kiedy Jezus przyszedł na

świat. Jezus nie mógł przeboleć, kiedy ludzie nie

respektowali słów Boga.

Bóg dał nam 613 artykułów prawa, by nauczyć

nas, że On jest Prawdą, On jest naszym Bogiem, by

wskazać czym są nasze grzechy i żeby objawić nam

Swoją Świętość. I dlatego my wszyscy jesteśmy

grzesznikami przed Nim. Powinniśmy wierzyć w

Jezusa zesłanego przez Boga, który nas kocha i

powinniśmy żyć pełni wiary.

Ci, którzy odrzucają Jego Słowo, ci, którzy nie

wierzą, są grzesznikami. Ci, którzy nie są w stanie

postępować w zgodzie z Jego słowem też uważani są

za grzeszników. Najcięższym grzechem jest

odrzucenie Jego słowa. Tych, którzy tak postępują

czeka piekło. Nie wierzyć to znaczy być

grzesznikiem.

PRZYCZYNA, DLA KTÓREJ BÓG

DAŁ NAM PRAWO

Co jest przyczyną, dla której Bóg dał nam Prawo?

Abyśmy zdali sobie sprawę z naszych grzechów i

wrócili w Jego ramiona. Dał nam 613 artykułów

Prawa po to, byśmy zdali sobie sprawę z naszych

grzechów i zostali odkupieni za sprawą Jezusa. To

jest powodem, dla którego Bóg dał nam Prawo.

Dlaczego Bóg dał nam Prawo?

Żebyśmy zdali sobie sprawę z naszych

grzechów i kary za grzechy.

Powiedziane jest w Liście św. Pawła do Rzymian

3:20, że “przez zakon jest poznanie grzechu.”

Wiemy więc, że Prawo zostało nam dane nie po to,

by nas zmusić do życia w zgodzie z nim.

Wobec tego, co daje nam znajomość Prawa? Daje

nam wiedzę, iż jesteśmy zbyt słabi, aby go

przestrzegać w całości i że jesteśmy grzesznikami

przed Jego obliczem. A co nam daje znajomość 613

artykułów Prawa? Pomaga nam uświadomić sobie, że

jesteśmy niezdolni do życia zgodnie z Prawem i

zrozumieć własne słabości. Zdajemy sobie sprawę,

że my, stworzeni przez Niego, jesteśmy bezsilni.

Zdajemy sobie sprawę, że jesteśmy grzesznikami

przed Nim i, zgodnie z Jego Prawem, wszyscy

powinniśmy skończyć w piekle.

Co zrobić, gdy zdamy sobie sprawę z własnych

grzechów i bezsilności? Czy powinniśmy próbować

dążyć do doskonałości? Nie koniecznie. Wtedy winniśmy

przyznać, że jesteśmy grzesznikami, wierzyć w

Jezusa, dostąpić odkupienia przez wodę i Ducha oraz

dziękować Mu.

Powodem, dla którego On dał nam Prawo jest to,

abyśmy zdali sobie sprawę z naszych grzechów i

kary za grzechy, abyśmy wiedzieli, że nie możemy

uniknąć piekła, jeśli jesteśmy bez Jezusa. Jeśli

wierzymy w Jezusa jako naszego Zbawiciela,

będziemy odkupieni. On dał nam Prawo po to, by nas

uratować.

On podarował nam Prawo, byśmy pojęli jak

wielkimi jesteśmy grzesznikami oraz, aby uratować

nasze dusze od grzechu. Dał nam Prawo i zesłał

Jezusa, by nas ocalił. Zesłał swego własnego Syna,

aby poprzez chrzest przejął nasze grzechy. Mamy

więc szansę na ratunek, jeśli uwierzymy w Niego.

Musimy w pełni zrozumieć bezmiar naszych

grzechów i wierzyć w Jezusa po to, by uwolnić się od

grzechu, zostać Jego dziećmi i wrócić do Jego łaski.

Powinniśmy rozumieć Jego Słowo. On jest

początkiem wszystkiego. Powinniśmy zacząć od

Jego Słowa i zrozumieć prawdę odkupienia przy

pomocy Jego słowa. Powinniśmy myśleć i sądzić

wedle Jego słowa. To jest słuszna i prawdziwa wiara.

CO JEST W SERCU CZŁOWIEKA?

Wiara powinna zaczynać się od Jego Słów. Winniśmy

wierzyć w Boga przez Jego Słowa. Jeśli tego nie

uczynimy, wstąpimy na drogę fałszu. To będzie zła wiara.

Gdyby uczeni w Piśmie i Faryzeusze, kiedy zobaczyli

uczniów Jezusa jedzących chleb brudnymi rękami,

spojrzeli na nich przez pryzmat Słowa Boga, wtedy nie

mogliby ich potępić. Słowo uczy nas, że nic z zewnątrz

nie jest w stanie skalać człowieka, ponieważ idzie do

żołądka, a nie do serca, i jest wydalane.

Tak jak jest napisane w Ewangelii św. Marka

7:20-23 “Mówił bowiem: To, co wychodzi z

człowieka, to kala człowieka. Albowiem z wnętrza, z

serca ludzkiego pochodzą złe myśli, wszeteczeństwa,

kradzieże, morderstwa, cudzołóstwo, chciwość, złość,

podstęp, lubieżność, zawiść, bluźnierstwo, pycha,

głupota; wszystko to złe pochodzi z wewnątrz i kala

człowieka.” On powiedział, że ludzie są

grzesznikami, ponieważ urodzili się pełni grzechu.

Czy rozumiesz, co to znaczy? Wszyscy jesteśmy

potomkami Adama. Nie jesteśmy w stanie zobaczyć

prawdy, ponieważ nie akceptujemy i nie wierzymy we

wszystkie Jego Słowa. Co jest w sercu człowieka?

Spójrzmy na Ewangelię św. Marka 7:21-22.

“Albowiem z wnętrza, z serca ludzkiego pochodzą złe

myśli, wszeteczeństwa, kradzieże, morderstwa,

cudzołóstwo, chciwość, złość, podstęp, lubieżność,

zawiść, bluźnierstwo, pycha, głupota.” Wszystko to

pochodzi z serca człowieka oraz kala i jego i innych.

Tak jak zostało napisane w Psalmach, “Gdy

oglądam niebo twoje, dzieło palców twoich, księżyc i

gwiazdy, które Ty ustanowiłeś, Czymże jest człowiek,

że o nim pamiętasz lub syn człowieczy, że go

nawiedzasz?” (Psalm 8:4-5).

Dlaczego On nas odwiedza? Odwiedza nas,

ponieważ nas kocha. Stworzył nas, kocha nas i żałuje

nas, grzeszników. Zmazuje nasze grzechy i czyni nas

swoimi dziećmi. “Panie, Władco nasz, jak wspaniałe

jest imię twoje na całej ziemi! Ty, któryś wyniósł

majestat swój na niebiosa” (Psalm 8:2). Tak śpiewał

król Dawid, kiedy uświadomił sobie, że Bóg stanie

się wybawicielem grzeszników.

W Nowym Testamencie apostoł Paweł powiedział

to samo. To jest niebywałe, że my, stworzeni przez

Boga, możemy zostać Jego dziećmi. Dzieje się tak

wyłącznie dzięki Jego współczuciu dla nas. Taka jest

miłość Boga.

Próba przestrzegania Jego Prawa jest dla Niego

wyzwaniem, gdyż jest to zamysł ludzki, wynikający z

niewiedzy. Życie poza Jego miłością przy

równoczesnym wysiłku, aby przestrzegać Prawa, przy

modlitwie, nie jest rzeczą właściwą. Bóg chce, byśmy

uprzytomnili sobie, że jesteśmy grzesznikami i byśmy

uwierzyli w odkupienie w wodzie i krwi (Duchu).

Jego słowa zostały zapisane w Ewangelii św. Marka

7:20-23 “Mówił bowiem: To, co wychodzi z człowieka,

to kala człowieka. Albowiem z wnętrza, z serca ludzkiego

pochodzą złe myśli, wszeteczeństwa, kradzieże,

morderstwa, cudzołóstwo, chciwość, złość, podstęp,

lubieżność, zawiść, bluźnierstwo, pycha, głupota;

wszystko to złe pochodzi z wewnątrz i kala człowieka.”

Jezus powiedział, że to co wychodzi z człowieka

(czyli grzechy), kala człowieka. Pożywienie, które

Bóg nam daje, nie może nas skalać. Wszystkie

stworzenia są czyste. Więc tylko to co wydostaje się

z człowieka, może go skalać. Wszyscy jesteśmy

potomkami Adama. Więc jacy przychodzimy na

świat? Rodzimy się z 12 rodzajami grzechu.

Czy możemy żyć bez grzechu? Będziemy

grzeszyć, bo narodziliśmy się z grzechem. Czy

możemy powstrzymać się od grzechu, jeśli znamy

Prawo? Czy możemy zaspokoić wszystkie wymogi

przykazań? Nie.

Im więcej się staramy, tym jest nam trudniej.

Powinniśmy zdać sobie sprawę ze swoich ograniczeń

i przestać się starać. Wtedy, pełni pokory, możemy

przyjąć chrzest i krew Jezusa, które nas zbawią.

Co powinniśmy czynić przed Bogiem?

Powinniśmy przyznać się do grzechów

i prosić o zbawienie.

Wszystkie artykuły Prawa, a jest ich 613, są właściwe

i sprawiedliwe. Lecz ludzie są grzesznikami od

momentu poczęcia w łonie matki. Kiedy uprzytomnimy

sobie, że Prawo Boga jest sprawiedliwe, ale że jesteśmy

grzesznikami od urodzenia, grzesznikami, którzy sami z

siebie nigdy nie mają szans zostania sprawiedliwymi,

wtedy uświadomimy sobie, że potrzebujemy

współczucia Boga oraz zbawienia poprzez odkupienie

Jezusa w wodzie, krwi i Duchu. Kiedy zdamy sobie

sprawę z własnych ograniczeń, z tego, że nie możemy

stać się sprawiedliwymi bez pomocy, że pójdziemy do

piekła za nasze grzechy, wtedy uznamy, że możemy

polegać tylko na odkupieniu Jezusa.

Możemy dostąpić zbawienia. Powinniśmy

wiedzieć, że nie możemy zostać sami z siebie ani

dobrymi ani sprawiedliwymi przed obliczem Boga.

Dlatego musimy przyznać przed Bogiem, że jesteśmy

grzesznikami, których przeznaczeniem jest piekło i,

że możemy się jedynie modlić o Jego współczucie,

“Boże! Proszę zbaw mnie od grzechu i miej

miłosierdzie nade mną.”

Zazwyczaj traktujemy modlitwę Dawida tak, jakby to

sam Bóg napisał. “Abyś okazał się sprawiedliwy w

wyroku swoim, czysty w sądzie swoim.”

Dawid wiedział, że był wielkim grzesznikiem,

który zasłużył na piekło, lecz przyznał się do tego

przed Bogiem. “Jeśli nazwiesz mnie grzesznikiem,

jestem grzesznikiem, jeśli nazwiesz mnie

sprawiedliwym, jestem sprawiedliwym, jeśli mnie

zbawisz, będę zbawiony, a jeśli wyślesz mnie do

piekła, skończę w piekle.”

To jest właściwa wiara. W taki sposób możemy

zostać zbawieni. Tak powinniśmy postępować, jeśli

chcemy uwierzyć w odkupienie Jezusa.

POWINNIŚMY DOKŁADNIE

WIEDZIEĆ JAKIE SĄ NASZE

GRZECHY.

Wszyscy jesteśmy potomkami Adama i dlatego

wszyscy mamy żądzę w sercu. Ale cóż Bóg nam

mówi? Mówi nam, abyśmy nie popełniali

cudzołóstwa. Mamy morderstwo w sercu. I co Bóg

nam mówi? Mówi nam, żeby nie zabijać. Wszyscy

czasami czujemy złość do rodziców, a On nam

mówi, żeby ich szanować. Powinniśmy uświadomić

sobie, że wszystkie Jego Słowa są właściwe i dobre

oraz, że wszyscy mamy grzech w naszych sercach.

Czy mam rację, czy też nie? Więc co mamy

czynić przed obliczem Bogiem? Musimy przyznać

się, jak wielkimi jesteśmy grzesznikami. Nie

możemy myśleć, że byliśmy sprawiedliwymi

wczoraj, ponieważ popełniliśmy dobre uczynki, a

dziś jesteśmy grzesznikami, ponieważ popełniliśmy

zbrodnie. Jesteśmy urodzonymi grzesznikami.

Czegokolwiek byśmy nie uczynili, i tak

pozostaniemy grzesznikami. I właśnie dlatego

powinniśmy znaleźć odkupienie w chrzcie Jezusie.

Nie jesteśmy grzesznikami z powodu naszych

uczynków: cudzołóstwa, morderstwa, kradzieży...

Jesteśmy grzesznikami, ponieważ przyszliśmy tacy

na świat. Urodziliśmy się z dwunastoma grzechami.

Jesteśmy grzesznikami w oczach Boga i dlatego

nigdy nie możemy stać się dobrymi tylko i wyłącznie

dzięki naszym wysiłkom. Możemy tylko udawać, że

jesteśmy dobrymi ludźmi.

Przychodzimy na świat z sercami pełnymi grzechu

czyli morderstw, kradzieży... Więc jak możemy stać

się sprawiedliwymi, jeśli ciągle popełniamy te

przestępstwa? Nigdy nie możemy stać się

sprawiedliwymi przed Bogiem tylko za sprawą

naszych poczynań. Jeśli twierdzimy, że jesteśmy

sprawiedliwymi, to jest to hipokryzja. Jezus nazywał

uczonych w Piśmie i Faryzeuszy “hipokrytami.”

Ludzie są urodzonymi grzesznikami. Grzeszą przed

Bogiem przez całe swoje życie.

Każdy, kto twierdzi, że nigdy nikogo nie zranił,

ani że nigdy niczego nie ukradł, nawet igły, kłamie.

Wszyscy oni kłamią, ponieważ ludzie są

grzesznikami od urodzenia. Są kłamcami,

grzesznikami i hipokrytami. Tak widzi to Bóg.

Urodziłeś się grzesznikiem. Nawet jeśli nie

zgrzeszyłeś, znajdziesz się w piekle. Nawet jeśli

przestrzegasz Prawa i większości przykazań, to i tak

jesteś grzesznikiem, którego przeznaczeniem jest piekło.

Więc, co powinniśmy robić w obliczu takiego

przeznaczenia? Powinniśmy prosić o Jego współczucie i

polegać na Nim po to, by dostąpić zbawienia. Jeśli On

nas nie zbawi, nie mamy wyjścia - nasze miejsce jest w

piekle. Takie jest nasze przeznaczenie.

Ci, którzy akceptują Jego słowa, przyznają, że są

grzesznikami. Wiedzą również, że są

sprawiedliwymi. Tym samym wiedzą, że

lekceważenie, odtrącanie Jego słowa jest grzechem.

Ci, którzy przyjmują Jego słowo są sprawiedliwymi,

mimo że kiedyś byli grzesznikami. Mogą narodzić

się na nowo przez Jego słowo i otrzymują Jego łaskę.

Tacy otrzymują najwięcej błogosławieństwa.

Z powrotem

CI, KTÓRZY PRÓBUJĄ

OSIĄGNĄĆ ZBAWIENIE PRZEZ

SWOJE UCZYNKI NADAL

POZOSTAJĄ GRZESZNIKAMI.

Czy są tacy, którzy pozostaną grzesznikami,

nawet jeśli uwierzą w Jezusa?

Tak. Ci, którzy próbują dostąpić odkupienia

poprzez swoje uczynki.

Spójrzmy na List św. Pawła do Galacjan 3:10 i 11:

“Bo wszyscy, którzy polegają na uczynkach zakonu,

są pod przekleństwem; napisano bowiem: Przeklęty

każdy, kto nie wytrwa w pełnieniu wszystkiego, co

jest napisane w księdze zakonu. A że przez zakon nikt

nie zostaje usprawiedliwiony przed Bogiem, to rzecz

oczywista, bo: Sprawiedliwy z wiary żyć nie będzie.”

Napisane zostało, że każdy, kto nie wytrwa w

wypełnianiu wszystkiego zgodnie z księgą zostanie

przeklęty. Ci, którzy wierzą w Jezusa, ale usiłują

znaleźć usprawiedliwienie w swojej pracy zostaną

przeklęci. Gdzie więc znajdą się ci, którzy próbują

usprawiedliwić się swoją pracą? Zostaną oni

przeklęci przez Boga.

Dlaczego Bóg dał nam Prawo? Dał nam Prawo,

abyśmy zdali sobie sprawę ze swoich grzechów (List

św. Pawła do Rzymian 3: 20). Po to, abyśmy

uprzytomnili sobie, że jesteśmy skończonymi

grzesznikami i że naszym przeznaczeniem jest piekło.

I właśnie dlatego, powinieneś uwierzyć w chrzest

Jezusa, Syna Bożego oraz narodzić się ponownie z

wody i Ducha. Wtedy zostaniesz zbawiony od grzechu,

zostaniesz sprawiedliwym, dostąpisz życia wiecznego

w niebie. Miejcie wiarę w sercach waszych.

Co jest najbardziej butnym

grzechem świata?

Usiłowanie życia zgodnie

z Prawem.

Nie liczy się nic innego jak tylko wiara w Boga.

Jesteśmy błogosławieni wiarą w Jego

błogosławieństwo. On zdecydował, że uratuje tych,

którzy uwierzą w Jego Słowa.

Ale dzisiaj wśród wierzących jest wielu takich,

którzy usiłują żyć w zgodzie z Jego Prawem.

Większość chrześcijan tak postępuje. Jak to jest

możliwe, że próbują oni żyć zgodnie z Prawem?

Musimy zdać sobie sprawę, jak niemądre jest usiłowanie

życia zgodnie z Jego Prawem. Im bardziej staramy się, tym

jest to trudniejsze. On powiedział, że “Wiara tedy jest ze

słuchania, a słuchanie przez Słowo Chrystusowe.” Musimy

odrzucić butę, byśmy mogli dostąpić zbawienia.

Co musimy robić, aby

dostąpić zbawienia?

Musimy odrzucić nasze

wartości i kryteria.

W jaki sposób ludzie mogą dostąpić zbawienia?

Fakt, że jesteśmy grzesznikami powinien nam w tym

dopomóc. Jest wielu takich, którzy nie zostali

odkupieni, ponieważ nie odrzucili swoich

niewłaściwych przekonań, wierzeń i wysiłków.

Bóg mówi, że ci, którzy kurczowo trzymają się

Prawa, są przeklęci. Ci, którzy wierzą, że mogą stać

się sprawiedliwymi i

postępowanie zgodnie z Prawem, są przeklęci. Oni

wierzą w Boga, ale wciąż myślą, że przestrzeganie

Prawa zapewni im życie wieczne.

Drogi przyjacielu! Czy możemy zostać

sprawiedliwymi za życia? Możemy stać się

sprawiedliwymi i być odkupionymi tylko wówczas,

gdy uwierzymy w słowa Jezusa. Tylko jeśli

uwierzymy w chrzest Jezusa, Jego krew oraz w to, że

Jezus jest Bogiem, doznamy odkupienia.

I dlatego Bóg przygotował prawa wiary, przygotował

to dla nas, jako sposób na zbawienie. Odkupienie z

wody i Ducha nie leży w naszych uczynkach, lecz jest

wiarą w słowo Boże. A Bóg dostarczył nam tej wiary.

Tak Bóg to zaplanawał i tak to wykonał.

Dlaczego ci, którzy wierzą w Jezusa nie dostąpią

odkupienia? Ponieważ nie zaakceptowali słów odkupienia

z wody i Ducha. Ale my, którzy jesteśmy niedoskonali,

doznamy odkupienia poprzez naszą wiarę w słowo Boże.

Kiedy dwóch ludzi pracuje przy kamieniu

młyńskim, jeden z nich dostąpi odkupienia,

zbawienia, a drugi nie. Ten drugi wciąż musi starać

się. Ten, który jeszcze pracuje jest tym, który nie

doznał odkupienia i wciąż musi starać się o nie.

Dlaczego jeden z nich zostaje z tyłu?

Ponieważ jeden słuchał i uwierzył w słowo Boże.

Drugi, który ciężko pracuje nad przestrzeganiem

Prawa, skończy w piekle. Próbował czołgać się do

Boga, ale Bóg strząsnął go z siebie jak natrętnego

robaka, który usiłuje wspiąć się na nogę. Jeśli ktoś

usiłuje przypełznąć do Boga poprzez przestrzeganie

Prawa, z pewnością zostanie strącony do piekła.

Dlatego powinniśmy osiągnąć odkupienie poprzez

wiarę w wodę i Ducha.

“Bo wszyscy, którzy polegają na uczynkach

zakonu, są pod przekleństwem; napisano bowiem:

Przeklęty każdy, kto nie wytrwa w pełnieniu

wszystkiego, co jest napisane w księdze zakonu. A że

przez zakon nikt nie zostaje usprawiedliwiony przed

Bogiem, to rzecz oczywista, bo: Sprawiedliwy z wiary

żyć nie będzie” (List św. Pawła do Galacjan 3: 10-11,

List do Rzymian 1:17).

Brak wiary w słowo Boże jest grzechem przed

Bogiem. Grzechem jest też odrzucenie słów Boga z

powodu własnych wartości. My, ludzie, nie możemy

żyć zgodnie z Prawem, bo narodziliśmy się

grzesznikami. I grzeszymy przez całe życie.

Grzeszymi trochę tu, trochę tam, grzeszymi

dokądkolwiek pójdziemy. Musimy sobie

uprzytomnić, że jesteśmy tylko powłoką cielesną i

zawsze będziemy grzeszyć.

Człowiek jest wielką kupą prochu i w proch się obróci. Jeśli będziemyroznosić, to wszystko zaśmiecimy. Tacy właśnie

jesteśmy tylko nasze myśli i słowa, a nie Słowo Boże to Roznosimy grzech wszędzie, gdzie się

pojawiamy. Czy możesz to sobie wyobrazić?

Czy nadal będziesz udawał świętego? Jeśli

widzisz to wszystko jasno i wyraźnie, możesz

zaprzestać próżnych prób zostania świętym, a

uwierzyć w wodę i krew Jezusa.

Musimy porzucić upór i przyznać, że jesteśmy

grzesznikami przed obliczem Boga. Potem musimy

wrócić do Jego słowa i odnaleźć Jego zbawienie z

wody i Ducha.

< Ewangelia według św. Marka 7:20-23 >

“Mówił bowiem: To, co wychodzi z człowieka,

to kala człowieka. Albowiem z wnętrza, z serca

ludzkiego pochodzą złe myśli, wszeteczeństwa,

kradzieże, morderstwa, cudzołóstwo, chciwość,

złość, podstęp, lubieżność, zawiść, bluźnierstwo,

pycha, głupota; wszystko to złe pochodzi z

wewnątrz i kala człowieka.”

LUDZIE SĄ ZAGUBIENI I ŻYJĄ WE

WŁASNYCH ZŁUDZENIACH

Kto zostanie zbawiony?

Ten, kto uważa się za najgorszego

grzesznika świata.

Chciałbym ci zadać pytanie. Co

myślisz o sobie samym? Czy uważasz, że jesteś

dobry, a może zły? Jakie jest twoje zdanie o sobie

samym? Wszyscy ludzie żyją w złudzeniach. Pewnie nie

jesteś ani tak zły ani tak dobry, jak myślisz.

Wobec tego, kto będzie wiódł lepsze życie pełne

wiary? Jak sądzisz? Czy będą to ci, którzy myślą że

są dobrzy czy ci, którzy myślą, że są źli?

Ci drudzy. A więc, kto ma większe szanse na

odkupienie: ci, którzy popełnili wiele grzechów, czy

ci, którzy popełnili tylko parę? Otóż ci, którzy

popełnili wiele grzechów mają większe szanse na

odkupienie, ponieważ wiedzą, że są grzesznikami. Są

lepiej przygotowani na przyjęcie odkupienia, które

Jezus dla nich przygotował.

Kiedy dokładnie przyjrzymy się samym sobie,

widzimy, że jesteśmy pełni grzechu. Czym jest

człowiek? Człowiek jest “synem wyrodnym.” W

Księdze Izajasza powiedziane jest, że w sercu

człowieka są wszelkie rodzaje nikczemności. Dlatego

człowiek jest pełen grzechu. Ale jeśli powiemy, że

człowiek jest pełen grzechu wielu sprzeciwi się.

Definiowanie człowieka jako “syna wyrodnego” jest

właściwym określeniem. Jeśli szczerze i dokładnie

przyjrzymy się samym sobie, dojdziemy do wniosku,

że jesteśmy źli. Ci, którzy są szczerzy w stosunku do

samych siebie, muszą dojść do takiego wniosku.

Ale niewielu jest takich, którzy przyznają się do

tego, że są grzesznikami. Wielu żyje wygodnie,

ponieważ nie myśli o sobie jako o grzesznikach.

Jesteśmy wyrodni i stworzyliśmy grzeszną

cywilizację. Jeśli tak wielu nie wypierałoby się

własnej grzeszności, wstydziliby się oni grzeszyć. A

tak, wszyscy oni pozbawieni są wstydu i grzeszą.

Ale ich sumienie wie o tym. Każdy ma sumienie,

które mówi “Wstydź się!” Adam i Ewa skryli się wśród

drzew po tym, jak zgrzeszyli. Dzisiaj wielu

grzeszników chowa się w naszej nikczemnej kulturze -

w kulturze grzechu. Chowają się wśród takich samych

grzeszników jak oni po to, by uniknąć sądu Bożego.

Ludzie są otumanieni własnymi fantazjami.

Uważają się za świętszych od innych. Krzyczą w

gniewie: “Jak człowiek może tak postąpić? Jak

człowiek kulturalny może tak uczynić? Jak syn może

tak postępować w stosunku do rodziców?.” I ludzie ci

uważają, że sami nie są w stanie popełniać takich

czynów.

Drodzy przyjaciele! Bardzo trudno jest poznać

naturę człowieka. Jeśli naprawdę chcemy dowiedzieć

się jakimi ludźmi jesteśmy, najpierw musimy

otrzymać odkupienie. Zabiera to bardzo wiele czasu.

Wśród nas są tacy, którzy nigdy, aż do śmierci, nie

dostąpią tego.

Jak żyje człowiek, który nie

zna samego siebie?

Taki człowiek ukrywa się.

Czasem wystarczy tylko raz spojrzeć na kogoś i

od razu wiadomo, że ten ktoś nie zna samego siebie.

Sokrates powiedział: “Poznaj siebie.” Niektórzy nie

wiedzą, co dzieje się w ich sercach. Morderstwa,

kradzieże, chciwość, okrucieństwo, zdrada,

rozwiązłość, zazdrość...

Człowiek ma jad żmiji w sercu, ale mówi o dobru.

Robi tak dlatego, że nie wie, że narodził się

grzesznikiem.

Na tym świecie żyje wielu, którzy nie potrafią patrzeć

na siebie. Zdradzili siebie samych i żyją w kokonie

własnych kłamstw. Sami wrzucają się do piekła, w

którym znajdą się z powodu własnych kłamstw.

LUDZIE ROZLEWAJĄ GRZECH

PRZEZ CAŁE ŻYCIE

Dlaczego ludzie idą do piekła?

Ponieważ nie znają samych siebie.

Spójrzmy na Ewangelię św. Marka 7:20-23 “To,

co wychodzi z człowieka, to kala człowieka.

Albowiem z wnętrza, z serca ludzkiego pochodzą złe

myśli, wszeteczeństwa, kradzieże, morderstwa,

cudzołóstwo, chciwość, złość, podstęp, lubieżność,

zawiść, bluźnierstwo, pycha, głupota; wszystko to złe

pochodzi z wewnątrz i kala człowieka.” Od dnia

poczęcia serce człowieka jest pełne złych myśli.

Przypuśćmy, że serce człowieka jest szklanką i

wypełnione jest jakimś wstrętnym płynem,

grzechami, aż po brzegi. Co się stanie, jeśli człowiek

poruszy szklanką? Oczywiście, płyn (grzechy)

wyleje się. Jeśli człowiek ten znajduje się w ciągłym

ruchu, płyn będzie się wylewał przez cały czas.

My, grzesznicy, żyjemy właśnie w taki sposób.

Wszędzie wylewamy grzech. Grzeszymy przez całe

życie, ponieważ jesteśmy pełni grzechu.

Ale nie zdajemy sobie sprawy, że jesteśmy nie

tylko grzesznikami ale i zarzewiem grzechu.

Jesteśmy grzesznikami i mamy grzech w naszych

sercach. Taki jest człowiek.

Ten grzech może rozlać się w każdej chwili.

Grzechem człowieka jest to, że sądzi, że sam nie jest

grzesznikiem, ale, że inni wokół niego, wiodą go do

grzechu i że to nie jest jego wina.

Myśli więc, że nawet jeśli popełni grzech,

wystarczy go zmyć. Wyciera za każdym razem to, co

się rozleje, mówiąc sobie, że nie jest to jego wina.

Czy wytarcie oznacza, że już nigdy nic nie

rozlejemy? Musielibyśmy przez cały czas wycierać i

wycierać.

Kiedy szklanka jest pełna grzechu, wtedy wylewa

się najwięcej. Nie ma sensu ciągłe wycieranie. Nie

ważne jest jak często będziemy to robić, nie ma to

sensu dopóki szklanka jest wypełniona grzechem.

Człowiek jest tak pełen grzechu, że jego serce

nigdy nie będzie puste, bez względu na to jak wiele z

niego wylejemy. Dlatego przez całe życie

popełniamy grzechy.

Kiedy człowiek nie zdaje sobie sprawy, że jest

grzesznikiem, próbuje się ukrywać. W jego sercu jest

grzech i nie da się go wytrzeć do czysta. Człowiek

trochę rozleje i wyciera szmatką, rozleje więcej i wyciera

ręcznikiem, potem szmatą do podłogi... Myśli, że jeśli za

każdym razem wytrze do czysta, to będzie czysto... ale

ze szklanki znów się coś ulewa. I znów.

Jak myślisz, jak długo to potrwa? Trwa to aż do

śmierci. Człowiek popełnia grzechy aż do dnia

śmierci. Dlatego, aby otrzymać odkupienie, musimy

uwierzyć w Jezusa. A żeby dostać odkupienie,

musimy poznać samych siebie.

Kto może przyjąć Jezusa?

Grzesznicy, którzy przyznają się do

popełnionych złych uczynków.

Powiedzmy, że jest dwóch ludzi, którzy są jak

dwie szklanki pełne ohydnego płynu. Obie szklanki

są pełne grzechu. Jeden człowiek patrzy na siebie i

mówi “Oj! Jestem takim grzesznikiem.” A potem

poddaje się i szuka kogoś, kto mógłby mu pomóc.

Ale ten drugi myśli, że wcale nie jest taki zły. Nie

widzi ogromu grzechu w sobie i myśli, że nie jest

taki zły. Całe życie tylko wycierał rozlany płyn.

Wycierał jedno miejsce, potem bardzo szybko

drugie... bardzo szybko...

Jest wielu takich, którzy żyją ostrożnie, w sercu mają

małe grzechy, uważają, żeby nic nie rozlać. Ale przecież

ich grzech istnieje w sercu, cóż dobrego mogą więc

uczynić? Ostrożność nie doprowadzi ich ani trochę bliżej

nieba. “Ostrożność” prowadzi prosto do piekła.

Drodzy przyjaciele! “Ostrożność” prowadzi prosto

do piekła. Kiedy jesteśmy ostrożni, nasze grzechy nie

wylewają się aż tak bardzo. Ale wciąż pozostajemy

grzesznikami, ale grzesznikami w przebraniu.

Co jest w sercu człowieka? Grzech?

Niemoralność? Tak! Złe myśli? Tak! Czy jest tam

kradzież? Tak! Buta? Tak!

Wiemy, że jesteśmy grzechem, kiedy widzimy

samych siebie postępujących grzesznie i okrutnie,

pomimo że nikt nas tego nie uczył.

Co dzieje się, kiedy stajemy się coraz starsi? Idziemy do

liceum, na uniwersytet itd...Wtedy zaczynamy zdawać

sobie sprawę, że jest w nas grzech. Nieprawdaż? I nie

możemy tego ukryć. Prawda? Wciąż wylewamy. I

żałujemy. “Nie powinienem tego robić.” Ale nie możemy

tego zmienić. Dlaczego? Bo każdy z nas jest pełen grzechu.

Nie zostaniemy oczyszczeni, jeśli będziemy ostrożni.

Powinniśmy zdawać sobie sprawę, że jesteśmy

grzesznikami, a wiedza ta pomoże nam dostąpić odkupienia.

Tylko grzesznicy, którzy akceptują odkupienie

przygotowane przez Jezusa, mogą zostać zbawieni.

Ci, którzy myślą, że nie zrobili nic złego, że zgrzeszyli

tylko trochę, nie wierzą, że Jezus wziął ich grzechy na siebie

i, że teraz czeka ich piekło. Musimy wiedzieć, że ten ogrom

grzechu jest w nas. Narodziliśmy się z grzechem.

Jeśli myślisz “Nie zrobiłem wiele złego, jeśli tylko

mógłbym dostać odkupienie za ten mały grzech”, czy oznacza

to, że będziesz wolny od grzechu? Nigdy tak się nie stanie.

Tylko ten, który wie, że jest pełen grzechu może

dostać odkupienie. I ten, który wierzy, że Jezus

przejął nasze grzechy poprzez swój chrzest w rzece

Jordan, i że On unieważnił je na krzyżu.

Bez względu na to, czy dostaniemy odkupienie

czy nie, i tak wszyscy żyjemy w złudzeniu. Jesteśmy

grzechem. Tacy jesteśmy. Możemy dostąpić

odkupienia, tylko jeśli uwierzymy w to, że Jezus

wziął na siebie nasze grzechy.

BÓG NIE DAŁ ODKUPIENIA TYM,

KTÓRZY POPEŁNILI MAŁE

GRZECHY

Kto zdradza Pana?

Ten, który prosi o przebaczenie

grzechów dnia powszedniego.

Bóg nie dał odkupienia tym, którzy popełnili małe

grzechy. Bóg nawet nie spojrzy na tych, którzy

mówią “Boże! Mam tylko ten mały grzech.” Ci, na

których patrzy, to ci, którzy mówią “Boże! Jestem

pełen grzechu. Pójdę do piekła. Proszę zbaw mnie.”

Grzesznicy mówią “Boże! Zostanę zbawiony jeśli Ty

mnie zbawisz. Nie mogę więcej żałować za grzechy,

bo i tak znowu zgrzeszę. Proszę! Zbaw mnie.”

Bóg zbawi tych, którzy całkowicie na Nim

polegają. Ja też tego próbowałem. Ale modlitwy

wyrażające żal za grzechy nie uwolnią nas od

grzechu. “Boże! Miej litość nade mną grzesznym i

zbaw mnie od grzechu.” Ci, którzy modlą się w ten

sposób zostaną zbawieni, bo wierzą w Boże

odkupienie, w chrzest Jezusa przez Jana Chrzciciela.

Oni zostaną zbawieni.

Bóg objawia się tylko tym, którzy wiedzą, że są

grzesznikami, zarzewiem grzechu. Ci, którzy mówią

“Popełniłem ten jeden mały grzech. Proszę! Przebacz

mi”, wciąż są grzesznikami i Bóg nie może ich

zbawić.

W Księdze Izajasza 59:1-2 powiedziane jest “Oto

ręka Pana nie jest tak krótka, aby nie mogła pomóc,

a jego ucho nie jest tak przytępione, aby nie słyszeć.

Lecz wasze winy są tym, co was odłączyło od Boga, a

wasze grzechy zasłoniły przed wami jego oblicze, tak

że nie słyszy.”

Ponieważ człowiek jest pełen grzechu, Bóg nie

patrzy na niego z czułością. Nie dlatego, że Jego ręka

jest krótka, czy Jego ucho przytępione, lecz dlatego,

że nie słyszy nas proszących o przebaczenie.

Bóg mówi nam, że “Wasze bezeceństwa

oddzieliły was od Boga, a przez wasze grzechy On

nie widzi waszych twarzy i dlatego On was nie

słyszy.” Mamy tak wiele grzechu w sercach naszych,

że nie możemy wejść do królestwa, nawet jeśli drzwi

są szeroko otwarte.

Jeśli człowiek, pełen grzechu, prosiłby o

przebaczenie za każdym razem, kiedy popełnił

grzech, Bóg musiałby posyłać swego Syna po

wielokroć. Bóg nie chce tak czynić. Więc mówi nam

“Nie przychodźcie do mnie codziennie ze swoimi

grzechami. Posłałem do was Mojego Syna, aby

zbawił was od grzechu. Musicie tylko zrozumieć, że

On wziął na siebie wasze grzechy i ujrzeć prawdę.

Następnie, uwierzcie w ewangelię odkupienia,

abyście zostali zbawieni. To jest wyraz mojej

największej miłości do was, których stworzyłem.”

On nam powiedział “Uwierzcie w Mojego Syna i

dostąpcie odkupienia. Ja, wasz Bóg, zesłałem mojego

własnego Syna, aby was zbawić za wszystkie wasze

grzechy i niegodziwości. Uwierzcie w mojego Syna,

a zostaniecie zbawieni.”

Ci, którzy nie wiedzą, że sami są grzechem, ciągle

tylko proszą o przebaczenie za swoje grzeszki.

Przychodzą przed Jego oblicze, nie wiedząc jak

wielkim są grzechem i modlą się “Proszę daruj mi

moje małe winy, grzechy. Nigdy już tak nie

uczynię.”

Ludzie próbują oszukiwać Go. My nie

popełniamy jednego grzechu, ale grzeszymy przez

cały czas, wielokrotnie aż do śmierci. Musielibyśmy

prosić o przebaczenie za grzechy przez cały czas aż

po dzień śmierci.

To, że dostaniemy przebaczenie za jeden grzech

nic nie znaczy, grzeszymy bowiem stale przez całe

życie. Jedyną drogą, która zbawia nas od grzechu jest

przekazanie wszystkich naszych grzechów Jezusowi.

Czym jest człowiek?

Wielkim grzechem.

W Biblii są fragmenty mówiące o grzechu. W

Księdze Izajasza 59:3-8 zostało zapisane: “Gdyż

wasze dłonie są splamione krwią, a wasze palce

winą; wasze wargi mówią kłamstwo, wasz język

szepce przewrotność. Nikt nie pozywa przed sąd

według słuszności i nikt nie prowadzi sprawy

uczciwie. Polegają na kłamstwie i mówią puste

słowa, są brzemienni występkiem i rodzą zgubę.

Wylęgają jaja bazyliszka i przędą pajęczynę; kto

spożywa ich jaja, ginie, a gdy się je stłucze,

wypełznie z nich gad. Ich tkaniny nie nadają się na

suknię, a ich robotą nie można się przyodziać. Ich

uczynki, to uczynki złe, a dowody gwałtu są na ich

dłoniach. Ich nogi biegną do złego i śpieszą się do

przelewu niewinnej krwi; ich myśli, to myśli zgubne,

spustoszenie i zniszczenie znaczą ich szlaki. Drogi

pokoju nie znają i nie ma prawa na ich gościńcach,

chodzą tedy krętymi ścieżkami. Żaden z tych, którzy

nimi chodzą, nie zna pokoju.”

Dłonie ludzkie splamione są bezeceństwem i

pracują dla złego przez całe życie. Wszystko co robią

jest złe. A nasze języki “kłamią.” Wszystko co

mówią nasze usta jest kłamstwem.

“Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest

kłamcą i ojcem kłamstwa” (Ewangelia według św.

Jana 8:44). Ci, którzy nie narodzą się ponownie,

lubią mówić “Mówię prawdę...Naprawdę... Ja mówię

prawdę”, ale oni wszyscy kłamią. Napisane bowiem

jest “Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest

kłamcą i ojcem kłamstwa.”

Człowiek wierzy w pustosłowie i kłamie.

Człowiek począł zło i przynosi bezeceństwo.

Człowiek wysiaduje jaja bazyliszka i przędzie

pajęczynę. Bóg mówi “kto spożywa ich jaja, ginie, a

gdy się je stłucze, wypełznie z nich gad.” On mówi,

że w naszych sercach są gadzie jaja. Jaja bazyliszka!

Zło jest w twym sercu. Otrzymaj odkupienie poprzez

wiarę w ewangelię z wody i krwi.

Kiedykolwiek zacznę mówić o Bogu, jest wielu

takich którzy odpowiadają “Nie mów do mnie o

Bogu. Gdy chcę coś zrobić zawsze grzeszę. Grzech

wylewa się ze mnie. Jak powódź. Tak się dzieje.

Jestem pełen grzechu. Więc nie mów mi o Bogu.”

Ten człowiek wie na pewno, że jest pełen grzechu,

ale nie wie, że ewangelia może go zbawić. Ci, którzy

zdają sobie sprawę z tego, że są pełni grzechu mogą

dostąpić zbawienia.

Oto jest prawda. Każdy z nas jest taki. Każdy

rozlewa wokół siebie grzech. Grzech wylewa się z

nas, bo jesteśmy nim przepełnieni. Ratunkiem jest

moc Boga. Czyż nie jest to nadzwyczajne? Ci, którzy

rozlewają grzech w każdej chwili swego życia, gdy

są szczęśliwi, nieszczęśliwi, zadowoleni... mogą

zostać wybawieni tylko poprzez naszego Pana

Jezusa. Jezus przyszedł do nich.

On wziął na siebie nasze winy. Musisz wiedzieć,

że jesteś pełen grzechu, a wtedy dostąpisz

odkupienia.

CZY POSTĘPOWANIE

ZGODNE Z PRAWEM

MOŻE NAS ZBAWIĆ?

< Ewangelia według św. Łukasza 10:25-30 >

“A oto pewien uczony w zakonie wystąpił i

wystawiając go na próbę, rzekł: Nauczycielu, co

mam czynić, aby dostąpić żywota wiecznego? On

zaś rzekł do niego: Co napisano w zakonie? Jak

czytasz? A ten, odpowiadając, rzekł: Będziesz

miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i

z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej

siły swojej, a bliźniego swego, jak siebie samego.

Rzekł mu więc: Dobrze odpowiedziałeś, czyń to, a

będziesz żył. On zaś, chcąc się usprawiedliwić,

rzekł do Jezusa: A kto jest bliźnim moim? A

Jezus, nawiązując do tego, rzekł: Pewien człowiek

szedł z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce

zbójców, którzy go obrabowali, poranili i odeszli,

zostawiając go na pół umarłego.”

Co jest największym

problemem człowieka?

Posiłkowanie się w życiu wieloma

mylnymi złudzeniami.

Ewangelia według św. Łukasza 10:28 “czyń to, a

będziesz żył.”

Ludzie żyją pełni wielu złudzeń. Zdaje się, że są

na to bardzo podatni. Ludziom wydaje się, że są

inteligentni, ale łatwo jest ich zwieść, bo nie są

świadomi swoich złych, ciemnych stron.

Przychodzimy na świat, nie znając samych siebie, a

żyjemy tak, jakbyśmy wszystko wiedzieli. Ponieważ

ludzie nie znają samych siebie, Biblia uczy nas, że

jesteśmy grzesznikami.

Ludzie wiele mówią o grzechu. Czasem zdaje się, że

nie są w stanie czynić dobra i, że zbyt pozytywnie

oceniają samych siebie. Chcą chwalić się dobrymi

uczynkami i pokazywać je innym. Mówią, że są

grzesznikami, ale postępują jakby byli dobrymi ludźmi.

Ludzie wiedzą, że nie ma w nich ani dobra ani

możliwości czynienia dobra, próbują oni jednak

oszukiwać innych, a czasami nawet siebie. “Nie

możemy być z gruntu źli. Musi być w nas coś dobrego.”

Więc patrzą na innych i mówią samym sobie

“Żałuję, że on to zrobił. Lepiej byłoby, gdyby tego

nie zrobił. Lepiej byłoby, gdyby on też tak myślał,

żeby myślał tak jak ja. Sądzę, że lepiej jest głosić

ewangelię w taki, a taki sposób. Ten wierny został

odkupiony wcześniej niż ja. Dlatego powinien

zachowywać się jak odkupiony. Ja zostałem

odkupiony stosunkowo niedawno, ale jeśli będę się

wciąż uczył, będę mógł postępować lepiej niż on.”

Oni ostrzą noże w swoich sercach. “Poczekaj.

Zobaczysz, że nie jestem do ciebie podobny. Teraz

myślisz, że jesteś lepszy ode mnie. Poczekaj. W

Biblii zostało napisane, że ci, którzy przyjdą ostatni

będą pierwszymi. Poczekaj, ja ci pokażę.” Ludzie

oszukują samych siebie.

Nawet gdy postępują tak samo jak ci, którzy

grzeszą, i tak ich osądzają. Ale kiedy kaznodzieja

stoi na ambonie, słuchający nagle zauważają, że

mówca jąka się i za bardzo dba o własne szaty.

Kaznodzieje powinni patrzeć na Boga i nie dbać o to,

co inni o nich myślą. Jeśli tego nie uczynią, nie będą

w stanie nauczać.

Gdy zapytano ludzi, czy mają w sobie coś

dobrego, większość odpowiedziałaby, że nie. Ale i

tak ciągle żyją w złudzeniu własnej dobroci. Myślą

też, że są wystarczająco dobrymi ludźmi. Więc, aż do

śmierci, próbują czynić dobro.

Myślą, że jest coś dobrego w ich sercach, że

posiadają umiejętności czynienia dobra. Uważają się za

dostatecznie dobrych ludzi. Nieważne, kiedy przyszli

na świat i ile czasu poświęcili służbie Panu, cały czas

wierzą “Mogę zrobić to czy tamto dla Pana.”

Ale jeśli wyeliminujemy Boga z naszego życia, to

czy naprawdę będziemy w stanie czynić dobro? Czy

w człowieku istnieje dobro? Człowiek nie ma

zdolności czynienia dobra. Zawsze grzeszy. Ilekroć

próbuje działać pod wpływem własnych przemyśleń

zawsze popełnia grzech.

Niektórzy odpychają Jezusa po tym, jak dostąpią

odkupienia, i próbują czynić dobro na własną rękę. A

w nas jest tylko zło. Możemy czynić jedynie zło.

Sami z siebie (nawet ci, którzy dostąpili odkupienia)

popełniamy wyłącznie grzechy. Taka jest nasza

rzeczywistość.

Co człowiek czyni, dobro czy zło?

Zło.

W katechizmie ‘Sław Pana’ jest pieśń, której słowa

brzmią “Bez Jezusa błądzimy. Jesteśmy jak statek bez

żagla.” Bez Jezusa jesteśmy w stanie tylko grzeszyć.

Dopiero po dostąpieniu odkupienia, możemy zostać

sprawiedliwymi. W gruncie rzeczy jesteśmy źli.

Apostoł Paweł rzekł: “Albowiem nie czynią

dobrego, które chcą, tylko złe, którego nie chcą, to

czynią.” Jeśli człowiek ma przy sobie Jezusa, to

sytuacja nie jest taka zła. Ale kiedy nie ma z Nim do

czynienia, to próbuje czynić dobro przed Bogiem.

Ale im więcej stara się, tym więcej zła czyni.

Nawet król Dawid miał taką naturę. Kiedy jego

kraj dobrze prosperował, a lud żył w pokoju, król

poszedł obejrzeć towary na rynku. Zobaczył kuszący

obraz i oddał się przyjemnościom zmysłowym. To

zdarzyło się, kiedy zapomniał o Panu! Był naprawdę

zły. Zabił Uriasza i wziął sobie jego żonę, ale nawet

wtedy nie dojrzał w sobie zła. Zawsze znajdował

usprawiedliwienia dla swych postępków.

Wtedy pewnego dnia prorok Natan przyszedł do

niego i rzekł “W pewnym mieście było dwóch mężów,

jeden bogaty, a drugi ubogi. Bogaty miał bardzo

wiele owiec i bydła, ubogi zaś nie miał nic oprócz

jednej małej owieczki. Którą nabył. I żywił ją, a ona

wyrosła u niego razem z jego dziećmi. Z chleba jego

jadała, z kubka jego piła, na łonie jego sypiała i była

mu jak córka. Pewnego razu przybył do męża

bogatego podróżny. Żal mu było wziąć ze swoich

owiec czy ze swojego bydła, aby je przyrządzić dla

podróżnego, który do niego przybył. Wziął więc

owieczkę tego męża ubogiego, i ją przyrządził dla

męża, który do niego przybył.”

Dawid powiedział “Jako żyje Pan, że na śmierć

zasługuje mąż, który tak postąpił.” Wielce się

zdenerwował i rzekł jeszcze “Przecież on ma tak

wiele własnych owiec. Mógł ubić jedną ze swoich. A

wziął jedyną owieczkę biedaka, aby podjąć swojego

gościa. Powinien umrzeć!” A Natan powiedział mu

“Ty jesteś tym mężem.” Jeśli nie postępujemy

zgodnie ze słowami Jezusa i nie przebywamy razem

z Nim, wtedy nawet ci, którzy narodzą się po raz

wtóry, będą tak postępować.

Tak dzieje się ze wszystkimi ludźmi, nawet

wierzącymi. Zawsze błądzimy, gdy jesteśmy bez

Jezusa. Praktykujemy zło. Dzisiaj powinniśmy być

wdzięczni Jezusowi, że uratował nas, nie bacząc na

ogrom zła w nas samych. “Chciałbym odpocząć w

cieniu Krzyża.” Nasze serca odpoczywają w cieniu

odkupienia Chrystusowego. Ale jeśli wyjdziemy z

tego cienia i spojrzymy na samych siebie, wtedy

nigdy nie zaznamy odpoczynku.

Z powrotem

BÓG DAŁ NAM SPRAWIEDLIWOŚĆ

WIARY W OBLICZU PRAWA

Co było wcześniej, wiara

czy Prawo?

Wiara.

Apostoł Paweł powiedział, że najpierw Bóg dał

nam sprawiedliwość wiary. Ofiarował ją Adamowi i

Ewie, Kainowi i Ablowi, Setowi i Enoszowi, Noemu,

potem Abrahamowi, Izaakowi, Jakubowi i jego

dwunastu synom. Nawet bez Prawa stali się oni

sprawiedliwymi przed Bogiem poprzez wiarę w Jego

Słowo. Zostali pobłogosławieni i darowany im był

odpoczynek poprzez wiarę w Jego Słowo.

Czas mijał i potomkowie Jakuba mieszkali w

Egipcie jako niewolnicy przez 400 lat. Niewolnikami

stali się z powodu Józefa. Później Bóg za

pośrednictwem Mojżesza wypuścił ich do ziemi

Kanaan. Ale przez 400 lat niewolnictwa zapomnieli,

co oznacza sprawiedliwość wiary.

Więc Bóg powiódł ich cudami przez Morze

Czerwone na pustynię. Gdy dotarli na pustynię

Grzechu, On ofiarował im Prawo na Górze Synaj.

Dał im Dziesięć Przykazań, które zawierały 613

szczegółowych artykułów Prawa. “Jam jest Bóg ojca

twego, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba.”

Bóg dał Prawo ludowi Izaraela.

Dał im Prawo po to, aby mogli ‘poznać grzech’

(List św. Pawła do Rzymian 3:20). Chciał im objawić

co akceptuje, a czego nie, oraz okazać swoją

sprawiedliwość i świętość.

Cały lud Izraela zniewolony w Egipcie przez 400

lat przeszedł przez Morze Czerwone. Nigdy nie

spotkali Boga Abrahama, Boga Izaaka i Boga

Jakuba. Nie znali Boga.

Lud Izraela, zniewolony w Egipcie przez 400 lat,

zapomniał czym jest sprawiedliwość Boga. A przy tym,

po śmierci Jakuba i Józefa nie mieli przewodnika.

Wydawało się, że Józefowi nie udało się przekazać

wiary na synów swych Manassesa i Efraima.

Musieli więc ponownie odszukać Boga i spotkać

się z nim, gdyż zapomnieli o Bożej sprawiedliwości.

Dlatego Bóg dał im najpierw sprawiedliwość wiary,

a potem Prawo, jak już zapomnieli wiarę. Bóg

ofiarował im prawo, aby nawrócić ich ku sobie.

Bóg kazał im obrzezać się, aby zbawić Izrael.

Potem uczynił ich swoimi dziećmi, dziećmi

Abrahama.

Pierwszym celem, który Bóg chciał osiągnąć było

ukazanie im swojego istnienia poprzez ofiarowanie

Prawa. Drugim celem było udowodnienie, że są

grzesznikami przed Nim. Chciał, aby przyszli przed

Jego oblicze i zostali dziećmi Jego poprzez

odkupienie za pomocą ofiary odkupienia, którą On

im podarował. I stali się oni jego ludem.

Lud Izraela otrzymał odkupienie w prawie

(system ofiarny) dzięki wierze w Mesjasza, który

miał nadejść. Ale system składania ofiar zanikł z

upływem czasu.

W Ewangelii św. Łukasza 10:25 zostało

powiedziane “A oto pewien uczony w zakonie wystąpił

i wystawił go na próbę.” Uczony ten był Faryzeuszem.

Faryzeusze zaś byli konserwatywni i usiłowali

przestrzegać Jego Słowa. Przede wszystkim jednak

próbowali zachować swoje państwo. Przestrzeganie

Jego Słów było jedynie drugorzędnym celem. Istnieli

też Zeloci, którzy byli wielce popędliwi.

Kogo Jezus chciał spotkać?

Grzeszników bez pasterza.

Jest wielu im podobnych ludzi, nawet dzisiaj.

Stoją oni na czele ruchów społecznych, które głoszą

‘uwolnienie uciemiężonych.’ Wierzą, że Jezus

przyszedł, aby zbawić uciemiężonych i biednych.

Uczą teologii w seminariach, biorą czynny udział w

polityce i usiłują wywierać wpływ na każdą

dziedzinę życia.

To oni upierają się “Pozwól nam wszystkim żyć w

zgodzie ze świętym i miłościwym prawem...

przestrzegać Prawa, Jego Słów.” Ale nie zdają sobie

oni sprawy z prawdziwego znaczenie Prawa. Usiłują

wieść życie zgodne z literą Prawa, ale nie znają

boskiego objawienia Prawa.

Można więc powiedzieć, że przez 400 lat przed

Chrystusem nie było proroka, sługi Bożego. A

wszyscy stali się stadem owiec bez pasterza.

Nie mieli ani Prawa ani przewodnika. Bóg nie

objawił się za pośrednictwem wczesnych obłudnych

przywódców religijnych.

Kraj ich został kolonią Imperium Rzymskiego. Więc

Jezus powiedział ludowi Izraela, który poszedł za nim na

pustynię, że nie odeśle ich głodnych. Miał litość nad

stadem bez pasterza. Tak wielu cierpiało w owym czasie.

To uczeni byli tymi, którzy mieli przyznane

prawa. Faryzeusze pochodzili z linii Izraela, z

Judaizmu. I Faryzeusze byli bardzo dumni.

I tak uczony zapytał Jezusa w Ewangelii według

św. Łukasza 10:25 “Nauczycielu, co mam czynić, aby

dostąpić żywota wiecznego?”

Ten uczony był naszym odbiciem. Zapytał Jezusa

“co mam czynić, aby dostąpić żywota wiecznego?”

Jezus odpowiedział mu “Co napisano w zakonie?

Jak czytasz?” Na co uczony powiedział “Będziesz

miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z

całej duszy swojej, i z całej myśli swojej, i z całej siły

swojej, a bliźniego swego jak siebie samego.”

A wtedy Jezus rzekł “Dobrze odpowiedziałeś,

czyń to, a będziesz żył.” Jezus powiedział uczonemu

“Dobrze odpowiedziałeś, czyń to, a będziesz żył.”

Uczony wyzwał Jezusa, nie wiedząc, że sam jest

złem i grzechem oraz, że nigdy nie jest w stanie

czynić dobra. Jezus więc zapytał go “Co napisano w

zakonie? Jak czytasz?”

Co napisano w Prawie?

Jesteśmy grzesznikami, którzy nigdy nie

będą w stanie przestrzegać Prawa.

“Co napisano w zakonie? Jak czytasz?”, “Dobrze

odpowiedziałeś, czyń to, a będziesz żył”, “Co

napisano w zakonie? Jak czytasz?” Te słowa

pokazują nam jak poznać i rozumieć Prawo.

Tak jak wielu ludzi współcześnie, tak i ten uczony

myślał, że Prawo jest po to, by go przestrzegać. Więc

odpowiedział “Będziesz miłował Pana, Boga swego,

z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej

myśli swojej, i z całej siły swojej, a bliźniego swego

jak siebie samego.”

Prawo jest bez skazy. On dał nam doskonałe

Prawo. Powiedział nam, byśmy kochali Pana z

całego serca i z całej duszy, z całej siły i myśli.

Powiedział nam też, by kochać naszych bliźnich jak

samych siebie. Powinniśmy kochać naszego Boga z

całego serca i z całej siły, ale nie możemy

przestrzegać Świętego Słowa.

“Co napisano w zakonie? Jak czytasz?” Słowa te

oznaczają, że Prawo jest właściwe, ale jak je

rozumieć? Uczony myślał, że Prawo Bóg dał po to,

by pokazać nam jak żyć, sądził, że musimy

przestrzegać Prawa. Ale Prawo Boga zostało nam

dane po to, byśmy zdali sobie sprawę ze swoich

słabości, wad i byśmy dojrzeli wszelkie nasze

bezeceństwa. Prawo ukazuje nasze grzechy

“Mówiłem ci, byś nie zabijał, a zabiłeś. Dlaczego

mnie nie posłuchałeś?”

Prawo odkrywa grzechy serca ludzkiego.

Przypuśćmy, że idę wzdłuż pola pięknie dojrzałych

melonów. Bóg ostrzegł mnie w Prawie “Nie zrywaj

tych melonów. Okryjesz mnie hańbą, jeśli tak

uczynisz.” “Tak, Ojcze.” “Pole to jest własnością

pana X i dlatego nie wolno ci zrywać tych

melonów.” “Tak, Ojcze.”

Lecz, gdy słyszymy, że w Prawie jest zapisane, że

nie powinniśmy zrywać melonów, czujemy nagłą

potrzebę zerwania ich. Jeśli popychamy sprężynkę,

to czujemy reakcję, coraz silniejszy opór jaki stawia.

Grzechy człowieka są takie same.

Bóg mówi nam, byśmy nie czynili zła. Bóg może

tak powiedzieć, bo jest Święty, bo jest doskonały, bo

ma możliwości nie czynienia zła. Z drugiej strony,

my ‘nigdy’ nie możemy nie popełniać zła i ‘nigdy’

nie możemy czynić dobra. ‘Nigdy’ nie mamy dobra

w sercach naszych. Prawo mówi ‘nigdy.’ Dlaczego?

Ponieważ ludzie mają żądze w sercach swoich.

Nasze zachowanie jest kierowane żądzą. Popełniamy

cudzołóstwo, ponieważ jest ono w sercach naszych.

Powinniśmy czytać Biblię bardzo uważnie. Kiedy

pierwszy raz uwierzyłem w Jezusa, wierzyłem

zgodnie ze Słowem Jego. Przeczytałem, że On umarł

dla mnie na krzyżu i nie mogłem powstrzymać łez

płynących z mych oczu. Byłem niedobrym

człowiekiem, a On umarł dla mnie na krzyżu Serce

bolało mnie tak bardzo i uwierzyłem. Potem zaś

pomyślałem “Jeśli mam wierzyć, to będę wierzyć w

zgodzie ze Słowem.”

Po przeczytaniu w Drugiej Księdze Mojżeszowej

20:3 “Nie będziesz miał innych Bogów obok mnie.”

modliłem się ze skruchą zgodnie z tymi słowami.

Ktoś wyznał:Poszukałem w pamięci, czy kiedykolwiek miałem

innych Bogów prócz Niego, wołałem Jego imię

nadaremno albo czy kiedykolwiek składałem

pokłony innym bogom. Uprzytomniłem sobie, że

wielokrotnie tak czyniłem, gdy odprawiałem obrzędy

ku czci przodków. Popełniłem grzech oddawania czci

innym Bogom.

Więc modliłem się pełen skruchy “Panie, czciłem

innych Bogów. Muszę zostać za to osądzony. Proszę

wybacz mi moje grzechy. Nigdy więcej tego nie

zrobię.” I w ten sposób poradziłem sobie z jednym

grzechem.

Potem usiłowałem sobie przypomnieć czy

nadużywałem Jego imienia naderemnie. Wtedy

przypomniałem sobie, że paliłem, gdy uwierzyłem w

Boga po raz pierwszy. Przyjaciele powiedzieli mi

“Czy palenie nie przynosi wstydu Bogu? Czy

chrześcijanin może palić?”

To było nadużywanie Jego imienia. Więc znów

modliłem się “Panie, nadużyłem Twojego imienia.

Przebacz mi. Rzucę palenie.” Próbowałem rzucić

palenie, ale jeszcze przez rok podpalałem od czasu

do czasu. Rzucenie palenia było strasznie trudne,

prawie niemożliwe. Ale w końcu udało mi się.

Poradziłem sobie z kolejnym grzechem.

Następny grzech to “Pamiętaj o dniu Sabatu, aby

go święcić.” Oznaczało to, żeby nie pracować w

niedziele. Nie przeprowadzać transakcji

finansowych, nie zarabiać pieniędzy... Więc

zaprzestałem i tego.

Potem było “Czcij ojca swego i matkę swoją.”

Czciłem ich, ale z daleka, gdy byliśmy razem, nie

czciłem ich wystarczająco silnie. “O Panie,

zgrzeszyłem przed Tobą. Wybacz mi.” Modliłem się

pełen skruchy.

Nie mogłem czcić moich rodziców, bo obydwoje

odeszli już z tego świata. Cóż mogłem zrobić?

“Panie, proszę wybacz mnie grzesznemu. Umarłeś za

mnie na krzyżu!” Jakiż byłem wdzięczny!

Myślałem, że w ten sposób udało mi się rozprawić

ze wszystkimi grzechami po kolei. Były też inne

przykazania jak nie zabijaj, nie cudzołóż, nie

pożądaj... Nie przestrzegałem żadnego, nawet

jednego. Modliłem się przez całą noc. Ale modlitwa

pełna skruchy wcale nie jest przyjemnością.

Opowiem ci o tym.Powiedział ktoś inny:

Kiedy myślałem o ukrzyżowaniu Jezusa, prawie,

że czułem Jego ból. A umarł za nas, którzy nie

umiemy żyć zgodnie z Jego słowem. Płakałem całą

noc, myśląc jak bardzo kocham Go, dziękując Mu za

prawdziwą przyjemność, jaką jest obcowanie z Nim.

Pierwszy rok chodzenia do Kościoła był całkiem

przyjemny i łatwy, ale kolejne lata były coraz

trudniejsze. Coraz trudniej było mi płakać, bo

robiłem to tak często.

Kiedy nie mogłem już płakać, często chodziłem w

góry i pościłem przez trzy dni. Wtedy łzy wracały.

Zalewałem się łzami. Mogłem wrócić do mojego

życia w społeczeństwie i znów mogłem płakać w

Kościele.

Ludzie wokół mnie mówili “Przez te modlitwy w

górach, robisz się coraz bardziej święty.” Ale łzy

znowu wysychały. To było nieuniknione. Trzeci rok

był jeszcze trudniejszy. Myślałem o wszystkich

krzywdach, które wyrządziłem moim przyjaciołom i

innym chrześcijanom i płakałem. Po czterech latach

takiego życia, znów łzy wyschły. W oczach miałem

tylko ślady po łzach. Nie mogłem płakać.

Po pięciu latach nic już nie potrafiło zmusić mnie

do łez. Wtedy dostawałem kataru. Po kilku latach

takiego życia zapłonąłem obrzydzeniem do siebie

samego i postanowiłem zwrócić się do Biblii po raz

kolejny.

PRAWO JEST PO TO, BYŚMY

WIEDZIELI CZYM JEST GRZECH

Co powinniśmy wiedzieć o Prawie?

Że nigdy nie możemy go przestrzegać.

W Liście św. Pawła do Rzymian, 3:20 czytamy,

że “przez zakon jest poznanie grzechu.”

Pisze jeden Koreańczyk chrześcijanin i kaznodzieja:

Kiedyś uważałem, że jest to prywatna wiadomość dla

apostoła Pawła i wierzyłem tylko w to, w co

chciałem. Ale jak łzy wyschły nie mogłem już

wierzyć tak jak przedtem.

Wiele więc grzeszyłem. Odkryłem, że grzech jest

w mym sercu i że nie można żyć zgodnie z Prawem.

Nie mogłem tego wytrzymać. Ale nie mogłem

odrzucić Prawa, ponieważ wierzyłem, że Prawo było

po to, by go przestrzegać. W końcu zostałem

uczonym, takim samym jak ci, o których jest mowa

w Biblii. Tak trudno było kroczyć drogą wiary.

Aby więc uciec od tych trudności, zadałem sobie

wiele trudu, by znaleźć nauczyciela, kaznodzieję,

nauczającego o ponownym narodzeniu z wody i

Ducha. Udało mi się spotkać takiego właśnie

kaznodzieję, który głosił, że wszystkie nasze grzechy

zostały odkupione.

Kiedykolwiek słyszałem, że jestem bez grzechu

było to jak świeży powiew wiatru, wiejącego w moim

sercu. Byłem tak pełen grzechu, ale zdałem sobie

sprawę z pełni moich grzechów dopiero, kiedy

przeczytałem Biblię. W sercu złamałem Dziesięć

Przykazań. Grzech popełniony myślą, w sercu też jest

grzechem. Nieświadomie zacząłem wierzyć w Prawo.

Byłem szczęśliwy, kiedy przestrzegałem Prawa.

Ale kiedy nie mogłem go przestrzegać czułem się

biedny, zły i smutny. Pod koniec czułem, że

wszystko to mnie niszczyło. Gdyby tylko od

początku ktoś mnie uczył “Nie, to nie tak. Prawo ma

jeszcze inne znaczenie. Pokazuje, że człowiek jest

grzechem. Kochasz pieniądze, płeć przeciwną i

rzeczy piękne, na które miło popatrzeć. Są takie

rzeczy, które kochasz bardziej niż Boga. Chcesz żyć

życiem doczesnym. Otrzymałeś Prawo nie po to, by

go przestrzegać, lecz po to, byś uprzytomnił sobie, że

jesteś wielkim grzesznikiem z sercem pełnym zła.”

Szkoda, że nikt wcześniej mnie tego nie nauczył.

Nie musiałbym tak cierpieć przez dziesięć lat. Przez

dziesięć lat żyłem, przestrzegając Prawa. Później

dopiero przebudziłem się i zobaczyłem prawdę.

Czwarte Przykazanie brzmi “Pamiętaj o dniu

Sabatu, aby go święcić.” Oznacza to, że nie

powinniśmy pracować w dzień Sabatu. Oznacza to, że

nie powinniśmy jechać, lecz iść piechotą. Uważałem,

że powinienem iść na piechotę tam, gdzie mam

wygłaszać kazanie. Przecież miałem nauczać o Prawie.

Sądziłem, że muszę praktykować to, co głoszę. Było to

tak trudne, że mało brakowało, a bym się poddał.

W Biblii zostało zapisane “Jak czytasz?” Nie

rozumiałem tego pytania i cierpiałem przez dziesięć

lat. Uczony także tego nie zrozumiał. Sądził, że

wystarczy przestrzegać Prawa i żyć ostrożnie, by

dostać Boże błogosławieństwo.

Ale Jezus powiedział mu “Jak czytasz?”, a potem

“Odpowiedziałeś poprawnie i dosłownie. Staraj się i

przestrzegaj. Będziesz żył, jeśli tak uczynisz, ale

umrzesz jeśli tego nie uczynisz. Zapłatą za grzech

jest śmierć. Umrzesz, jeśli tego nie uczynisz”

(Przeciwieństwem życia jest śmierć).

Ale uczony i tak nic nie rozumiał. My, ty i ja,

jesteśmy tacy jak on. Uczyłem się teologii przez

dziesięć lat. Próbowałem wszystkiego, czytałem

wszystko i robiłem wszystko. Próbowałem postu,

wizji, mówienia w innych językach... Czytałem

Biblię przez dziesięć lat i myślałem, że coś

osiągnąłem. Ale duchowo byłem ślepcem.

Dlatego grzesznik musi spotkać kogoś, kto pokaże

mu, że On jest naszym Panem Jezusem. Potem zda

sobie sprawę, że “Nigdy nie jesteśmy w zdanie

przestrzegać Prawa. Bez względu na to, jak mocno

będziemy próbować, możemy tylko próbować i

umrzeć. Ale Jezus przyszedł, by zbawić nas z wody i

Ducha! Alleluja!” Możemy otrzymać odkupienie z

wody i Ducha. To jest łaska, dar od Boga. I dlatego

sławimy Pana.

Miałem szczęcie, że udało mi się odnaleźć

prawdę. Ale wielu wciąż błaka się. Studiują oni

teologię, ale na próżno. Nie udaje im się poznać

prawdy aż do dnia śmierci. Niektórzy wierzą od lat

albo od pokoleń, ale nigdy nie mogą narodzić się

ponownie.

Przestaniemy być grzesznikami w momencie, gdy

zdamy sobie sprawę, że nigdy nie uda nam się

przestrzegać Prawa, wtedy możemy stanąć przed

Jezusem i słuchać ewangelii wody i Ducha. Kiedy

spotkamy Jezusa, zerwiemy ze wszystkimi sądami,

przekleństwami. Jesteśmy najgorszymi grzesznikami,

ale możemy stać się sprawiedliwymi, dzięki temu, że

On nas zbawił w wodzie i krwi.

Jezus powiedział nam, że nie możemy żyć w

zgodzie z Jego wolą. Powiedział tak do uczonego, ale

uczony nie zrozumiał. Dla ułatwienia Jezus

opowiedział mu pewną historię.

Co sprawia, że ludziom nie

udaje się żyć wiarą?

Grzech.

“Pewien człowiek szedł z Jerozolimy do Jerycha i

wpadł w ręce zbójców, którzy go obrabowali,

poranili i odeszli, zostawiając go na pół umarłego”

(Ewangelia według św. Łukasza 10:30). Jezus mówił,

że on, tak samo jak ten podróżny pobity przez

bandytów, cierpiał przez całe życie.

Pewien człowiek szedł z Jerozolimy do Jerycha.

Jerycho oznacza świat świecki, a Jerozolima to jest

miasto religii, miasto wiary i głosicieli Prawa. Ta

historia mówi nam, że jeśli uwierzymy w Chrystusa

jak w religię, to czeka nas nędzny koniec.

“Pewien człowiek szedł z Jerozolimy do Jerycha i

wpadł w ręce zbójców, którzy go obrabowali,

poranili i odeszli, zostawiając go na pół umarłego.”

Jerozolima to było wielkie miasto o dużym stopniu

zaludnienia. Był tam arcykapłan (Lewita) i wielu

uczonych w religii. Wielu z nich świetnie znało

Prawo. Próbowali żyć zgodnie z Prawem, ale nie

udało im się. Wyruszyli więc do Jerycha.

Wielokrotnie ulegali pokusom świata (Jerycho) i

spotkali bandytów.

Pewien człowiek spotkał bandytów na drodze z

Jeruzalem do Jerycha, którzy go obrabowali.

Wyrażenie ‘obrabowali’ oznacza tu, że podróżnemu

skradziono sprawiedliwość. Ten człowiek stracił swą

sprawiedliwość. Nie możemy żyć zgodnie z Prawem,

w zgodzie z jego literą. Apostoł Paweł tak powiedział

w Liście do Rzymian 7 “Albowiem nie czynię

dobrego, które chcę, tylko złe, którego nie chcę to

czynię. A jeśli czynię to, czego nie chcę, już nie ja to

czynię, ale grzech, który mieszka we mnie.”

Chciałbym czynić dobro i żyć zgodnie z Jego słowem.

Ale serce człowieka jest pełne “złych myśli, wszeteczeństwa,

kradzieży, morderstwa, cudzołóstwa, chciwości, złości,

podstępu, lubieżności, zawiści, bluźnierstwa, pychy, głupoty”

(Ewangelia według św. Marka 7:21-22).

Wszystkie te przestępstwa są w naszych sercach i

wychodzą stamtąd od czasu do czasu. Dlatego nie